Posts tonen met het label Les Fenêtres-Vensters. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Les Fenêtres-Vensters. Alle posts tonen

maandag 7 juli 2014

Vensters

Wanneer je van buiten door een open venster kijkt, zie je nooit zoveel als wanneer je naar een gesloten venster kijkt.
Niets is dieper, mysterieuzer, vruchtbaarder, duisterder, fascinerender dan een venster dat door een kaars wordt verlicht.
Wat je in het daglicht kunt zien, is altijd minder interessant dan wat zich achter een raam afspeelt. In dat zwarte of verlichte gat leeft het leven, droomt het leven, lijdt het leven.
Over de golvende daken heen zie ik een niet meer zo jonge, reeds gerimpelde arme vrouw, die altijd over iets heen zit gebogen en die nooit uitgaat. Uit haar gezicht, haar kleding, haar gebaren, uit bijna niets heb ik het levensverhaal van deze vrouw, of liever haar legende gereconstrueerd, en soms vertel ik die aan mezelf en ik huil.
Als het een arme oude man was geweest, zou ik ook zijn verhaal met evenveel gemak hebben gereconstrueerd.
En als ik ga slapen, ben ik trots dat ik in andere personen dan mijzelf heb geleefd en geleden.
Misschien zult u zeggen: 'Ben je er zeker van dat die legende de ware is?' Maar wat doet de werkelijkheid buiten mij er toe, als ze me geholpen heeft te leven, en te voelen dat ik ben en wat ik ben.



Les Fenêtres 

Celui qui regarde au dehors à travers une fenêtre ouverte, ne voit jamais autant de choses que celui qui regarde une fenêtre fermée.
Il n'est pas d'objet plus profond, plus mystérieux, plus fécond, plus ténébreux, plus éblouissant qu'une fenêtre éclairée d'une chandelle.
Ce qu'on peut voir au soleil est toujours moins intéressant que ce qui se passe derrière une vitre. Dans ce trou noir ou lumineux vit la vie, rêve la vie, soufre la vie.
Par-delà des vagues de toits, j'aperçois une femme mûre, ridée déjà, pauvre, toujours penchée sur quelque chose, et qui ne sort jamais. Avec son visage, avec son vêtement, avec son geste, avec presque rien, j'ai refait l'histoire de cette femme, ou plutôt sa légende, et quelquefois je me la raconte à moi-même en pleurant.
Si c'eût été un pauvre vieux homme, j'aurais refait la sienne tout aussi aisément.
Et je me couche, fier d'avoir vécu et souffert dans d'autres que moi-même.
Peut-être me direz-vous: 'Es-tu sûr que cette légende soit la vraie?'
Qu'importe ce que peut être la réalité placée hors de moi, si elle m'a aidé à vivre, à sentir que je suis et ce que je suis?