Maar waaraan? Aan wijn, aan poëzie
of aan deugd, wat je maar wilt. Maar je moet in een roes zijn.
En als je toch nog wakker zou worden
op de trappen van een paleis, in het groene gras van een greppel of in de
droefgeestige eenzaamheid van je kamer, omdat de roes al afgenomen of zelfs
verdwenen is, vraag dan aan de wind, aan de golven, aan de sterren, aan de
vogels, aan de klokken, vraag aan alles wat vlucht, aan alles wat zucht, aan
alles wat beweegt, aan alles wat zingt, aan alles wat spreekt, vraag hoe laat
het is. En de wind, de golven, de sterren, de vogels, de klokken zullen je
antwoorden: ‘Het is tijd voor je roes!
Om te ontkomen aan de slavernij van de martelende Tijd moet je je onophoudelijk bedrinken! Aan wijn, aan poëzie of aan deugd, wat je maar wilt.’
Om te ontkomen aan de slavernij van de martelende Tijd moet je je onophoudelijk bedrinken! Aan wijn, aan poëzie of aan deugd, wat je maar wilt.’
Enivrez vous
II
faut être toujours ivre. Tout est là: c'est l'unique question. Pour ne pas sentir l'horrible fardeau du Temps qui brise
vos épaules et vous penche vers la terre, il faut vous enivrer sans trêve.
Mais de quoi? De vin, de poésie ou de vertu, à votre
guise. Mais enivrez-vous.
Et si quelquefois, sur les marches d'un palais, sur
l'herbe verte d'un fossé, dans la solitude morne de votre chambre, vous vous
réveillez, l'ivresse déjà diminuée ou disparue, demandez au vent, à la vague, à
l'étoile, a l'oiseau, a l'horloge, à tout ce qui fuit, a tout ce qui
gémit, à tout ce qui roule, à tout ce qui chante, à tout ce qui parle, demandez
quelle heure il est; et le vent, la vague, l'étoile, l'oiseau, l'horloge, vous
répondront: « II est l'heure de s'enivrer!
Pour n'être pas les esclaves martyrisés du Temps, enivrez-vous; enivrez-vous sans cesse! De vin, de poésie ou de vertu, à votre guise. »
Pour n'être pas les esclaves martyrisés du Temps, enivrez-vous; enivrez-vous sans cesse! De vin, de poésie ou de vertu, à votre guise. »